Dobe to Teme. Chapter 1

Postanowiłam zacząć o czegoś zwykłego. Sasuke x Naruto. Zapraszam. I dziękuje za miłe słowa

"Głupek i Drań"

            Naruto wstał dziś wyjątkowo wcześnie z łóżka. Był podekscytowany dzisiejszym treningiem i miał nadzieję, że Kakashi-sensei nauczy go dziś czegoś nowego o ile się nie spóźni, co często denerwowało go i to bardzo. Nie lubił czekać, zwłaszcza gdy chodziło o misję! Nie! Naruto był tak napalony na nowe zadanie, wręcz widział w tym możliwość pokazania swoich nowych umiejętności. Zjadając z niesamowita szybkością swój kubek z ramen, szykował się szybko do wyjścia podśpiewując sobie radośnie coś w stylu „Misja!  Misja!”. Tak. Naruto musiał jakoś wyładować swoją energię i się rozerwać, co było jego główną zaletą. Uwielbiał pokazywać, że jest co raz lepszym ninją, zwłaszcza pewnej osobie, którą bardzo lubił.

-Sakura-chan zobaczy na co mnie stać! Dam z siebie wszystko na misji!

              Można by powiedzieć, że durzył się w niej od dłuższego czasu, choć ta i tak nie zwróciłaby na niego uwagi, choćby podniósł budynek jedną ręką. Trochę źle się z tym czuł, że Sakura- w oczach Naruto- piękna zielonooka dziewczyna o długich różowych włosach, widzi w nim same wady i tylko wady. Bywała w stosunku do niego naprawdę podła i nie stroniła od wyzwisk czy obelg. Z początku raziło to blondyna, ale wmawiał sobie, że ta kiedyś zmieni o nim zdanie. Jednakże prawda była taka, że różowo włosa miała już kogoś kogo bardzo lubi. Mianowicie był to wróg numer jeden naszego blondyna.

-Sasuke- teme nie ma szans!- krzyknął na cały głos blondyn, przypominając sobie nagle o rywalu. Śnił nie raz o tym, że pokonał czarnowłosego przystojniaka… no tak. Sasuke był bardzo przystojnym chłopakiem. Był to wyższy od Naruto młodzieniec starszy od Uzumakiego o rok. Arogancki, małomówny, wiecznie poważny, tajemniczy… co kręciło każdą dziewczynę w wiosce. Jego czarne jak smoła głębokie oczy, tego samego koloru nastroszone z tyłu włosy, blada jak śnieg cera były atutami ostatniego z klanu Uchiha, który wydawał się być obojętnym dosłownie a wszystkich. Nawet na Naruto, którego nie uznaje za rywala i zdecydowanie- według Naruto- nie widzi nawet jako przeciwnika.- Dziś go zniszczę!

               Z nieschodzącym z twarzy uśmiechem założył na siebie czarną koszulkę a na to pomarańczowy dres, nie mogąc się doczekać, aż w końcu wyjdzie z domu. Był dziś w szczególnie dobrym nastroju i myślał tylko o misji i o pokonaniu w walce Sasuke. Gdy nałożył na siebie buty, wyszedł z mieszkania, zamykając jeszcze za sobą drzwi.

-Szykuj się Sasuke-teme!- wykrzyknął jeszcze, po czym szybko ruszył na pole treningowe

               Tymczasem na polu treningowym pod drzewem w cieniu siedział czarnooki chłopak, który czekał na sensei’a i resztę drużyny. Nie. Tak naprawdę ani sensei ani Sakura go nie obchodzili. Sasuke chciał tylko, żeby pojawił się tu niedaleko niego niebieskooki blondyn o blond włoskach odstających na wszystkie strony. Nie przyznałby by się za Chiny, że lubi jego towarzystwo, mimo iż udaję, że go w ogóle nie słucha i że ciągle nazywa go irytującym. Według Sasuke, Naruto- mimo iż bywał irytujący i głośny- lubił jego obecność i to jak energiczny i radosny jest Uzumaki. Nie wiedział dlaczego, po prostu tak było. Niedawno dotknął go szok gdy się zorientował, że lubi blondyna w taki dziwny sposób. Nie wiedział jak to wytłumaczyć, ale czuł coś na kształt… Nie wiedział jak to opisać. Ilekroć nad tym myślał, zamykał się i nie potrafił się określić. Trochę się bał, ze może być gejem, choć i tak nie podobała mu się żadna dziewczyna. Zresztą co z tego kto mu się podobał. Nigdy nikogo nie lubił tak jak Naruto. Jednak zaś Naruto lubił kogoś. Mianowicie ich głupią koleżankę z drużyny, Sakurę. Niejednokrotnie się zalecała do niego a on i tak ją zbywał. Nie chciał jej, nie podobała mu się, była nudna, obrzydliwie słodka, a kiedy do niego podchodziła dusił się zapach jej wiśniowego szamponu. I jeszcze te różowe włosy… I mdławe w zapachu perfumy. Naruto nie musiał używać ego typu rzeczy. Był naturalny i całym sobą kochał życie. Kiedy zaś Sakura na nie narzekała i jak to ma ciężko. A przecież to Naruto miał ciężko w życiu. Nie miał rodziców, rodzeństwa, innych krewnych… Sasuke kiedyś to miał. Jednak odebrano mu to i to w tak okrutny sposób.

                   Wciąż pamiętał obraz swojego brata, który stał nad zwłokami ich rodziców. Jak się śmiał, jak patrzył na niego tymi swoimi zimnymi oczami. Najgorsze było to, że Itachi pokazał mu za pomocą iluzji wszystko to co mu zrobił. Nawet teraz Sasuke nie mógł oprzeć się chęci zemsty na swoim bracie, za to, że zdradził swój klan. Musiał. To było jego przeznaczenie, by zabić Itachiego i pomścić Uchiha. To się liczyło. Zemsta! Jednak nagle sobie przypomniał o Naruto. Jak pogodzić pragnienie zemsty z blondynem. Choć przecież Uzumaki nie miał z tym nic wspólnego… Ale co by było gdyby miał? Co by się stało, gdyby Sasuke zdecydował się na bycie z nim? Sasuke pomrugał parę razy powiekami. Nie wiedział o czym myśli. On chciał być z Naruto!?

-Chyba upadłem na głowę… - rzekł do siebie na głos, czując lekki wstyd za siebie. Za swoje myśli.

-Sasuke-kun!- usłyszał nagle czyiś irytujący głos. Wywrócił oczami, zauważając biegnącą ku niemu różowo włosą dziewczynę.- Jesteś pierwszy! Co za niespodzianka!- usiadła obok niego w ogóle nie proszona. Czarnooki westchnął, widząc jak ta się do niego wdzięczny.

-Nie wrzeszcz mi do ucha… - warknął ciemnooki, odsuwając się od dziewczyny rozdrażniony. Czy ona nie rozumiała, że jej obecność go wkurzała?

-Sasuke-kun! Tak sobie pomyślałam, że może po misji pójdziemy na jakiś spacer. Tylko my dwoje. Co ty na to?- zapytała go nagle.

-Chyba śni… - nim dokończył zdanie, zauważył biegnącego ku nich blondyna, który jak dla Sasuke pojawił się sama porę. Naruto wydawał się być zadowolony z dzisiejszego spotkania… albo z czyjejś obecności. Sasuke spojrzał zły na Sakurę- „Jak ona może mu się podobać!?”- oburzył się w myślach ciemnooki.

-Ten idiota… - jęknęła Sakura, czym sprowokowała Sasuke. Spojrzał na nią zły. Wiedział, ze ta nie lubi Uzumakiego, lecz jak dotąd nie przejmował się tym czy go obraża czy nie, ale teraz to była inna historia. Zaczęło go to ruszać i nie wahał się tego by bronić Naruto- Po co tu w ogóle przychodzi… - znowu irytujące westchnięcie. Gdy blondyn podszedł, obrzucił Uchihę lekceważącym spojrzeniem. Sasuke nie zareagował na to jak zwykle, jednak trochę go to raziło. Nie lubił tego, że Naruto podlizuje się Sakurzę a jego ma za totalnego drania. Choć Sasuke miał go za głupka, więc były równe szanse.

-Sakura-chan! Gotowa na misję!?

-Zamknij się, Naruto! Jesteś irytująco głośny jak zwykle.

-Prze… Przepraszam!

-Nie przepraszaj tylko idź gdzieś dalej! Rozmawiam z Sasuke-kun! I jak zawsze przeszkadzasz!- tym razem Sasuke się wkurzył

-Ja…

-Wcale nie rozmawiamy- wtrącił się Sasuke wstając z miejsca- I nie wydzieraj na niego tego różowego ryja, nic ci nie zrobił… - rzekł w stronę zielonookiej dziewczyny ciemnooki. Sakura była zszokowana tym, że Sasuke broni błękitnookiego. Sam Naruto również był zdziwiony. Przyglądał się czarnowłosemu nie kryjąc zdziwienia…

-Ale Sasuke-kun… Przecież Naruto…

-Co „Naruto”? Co masz do niego?- zapytał się jej wprost brunet- Burzysz się, że jest dla ciebie miły i że cię lubi?

-Ale…

-Weź się lepiej zamknij. Naruto… Naruto?- Sasuke zauważył nagłe zniknięcie blondyna. Rozejrzał się wzrokiem po polu treningowym, ale po Uzumakim nie było śladu- Widzisz co narobiłaś idiotko?- warknął czarnooki do różowo włosej, po czym ruszył się z miejsca w poszukiwaniu blondyna. Poszedł do lasu, który mieścił się niedaleko w nadziei, że zastanie tam chłopaka.

     

              Nie był tak dawno wkurzony na Sakurę i zaczęło mu się nie podobać to jak go traktuje. Przecież adoracja Naruto w stosunku do ich koleżanki- mimo iż jej nie rozumiał- była miła i pełna szczerości. I to było w Naruto piękne… Nie rozumiał dlaczego Sakura tego nie widziała… Szczerze powiedziawszy nawet Sasuke tego nie rozumiał. Nie rozumiał dlaczego zaczął się troszczyć o to co się stanie z Naruto, dlaczego lubił jego uśmiech, jego oczy…

-Gdzie on się podział?- zapytał siebie cicho, rozglądając się bardziej po lesie. Nagle spostrzegł blond czuprynę niedaleko jeziora, które znajdowało się po środku lasu. Siedział na brzegu z podkulonymi pod siebie nogami, tyłem do czarnowłosego i chyba patrzył się w przestrzeń… Uchiha zatrzymał się, zanim podszedł o Naruto. Próbował wsłuchać się w dźwięki jeżeli jakieś wydawał… ale wszystko wskazywało na to, że Naruto po prostu siedział w milczeniu. Przez chwile Sasuke zastanawiał się jakby go pocieszyć. W końcu osoba, którą bardzo lubił ma go za nic.

-Naruto- rzekł na głos chcąc dać o sobie znać. Podchodził do błękitnookiego, dalej szukając słów a pocieszenie go. Naruto odwrócił zaskoczony głowę. Po jego twarzy widać było, że wszystko jest w porządku. Nie płakał, ani nie wyglądał na przygnębionego. Udawał?- Naru…

-Ty! Przyszedłeś się naśmiewać!?- Sasuke zamarł. Nie wiedział o co chodzi blondynowi, który wstał gwałtownie z miejsca robiąc groźną minę- Drań! To wszystko twoja wina!

-O co ci chodzi?- zapytał Sasuke nieco skonsternowany.

-Ha! Wiesz dobrze o co! – rzekł zły niebieskooki.

-Nie nie wiem- odpowiedział mu stanowczo Sasuke, który wciąż nie rozumiał Uzumakiego. Wiedział, że może być zły, ale…

-Wiesz! Wszystko przez ciebie!

-Naruto, możesz mi powiedzieć o co ci chodzi?- zapytał ciemnowłosy, drapiąc się po głowie.

-Wiesz! Nie udawaj!

-Jesteś irytujący! Możesz powiedzieć wprost!- tym razem Sasuke nie mógł się powstrzymać od wybuchu. Chciał wiedzieć dlaczego niebieskooki tak się na niego wkurzył.

-Przez ciebie Sakura-chan mnie nie lubi!- krzyknął blondyn wściekle patrząc w oczy koledze, który zaś patrzył na swój obiekt westchnień tak jakby patrzył na jakiegoś durnia. Nastałą chwila ciszy. Brew Sasuke powędrowała do góry, usta otworzyły się w zdziwieniu a ramiona opadły.- Gdyby nie ty to może by się nawet we mnie zakochała! Ale ty musisz się wszędzie panoszyć!

-To największa głupota, o którą ktoś może się wściekać. Dziwię się nawet tobie, dobe…

-Jak mnie nazwałeś!?

-Dobe. Jesteś głupi Naruto- rzekł czarnooki, chowając ręce do kieszeni i patrząc gdzieś w przestrzeń.

-Z… Zamknij się draniu!

-Naprawdę… Wściekać się tak o Sakurę. Nie widzisz, że ta dziewczyna to idiotka?

-Nie mów tak o Sakurzę-chan!- wydarł się blondyn, stając w pozycji gotowej do ataku. Sasuke nic sobie z tego nie zrobił.- Sakura-chan jest wspaniała!

-To idiotka Naruto! Która leci tylko na wygląd. Jest pustą kretynką…

-Zamknij się draniu! Nie masz prawa tak o niej mówić!- Naruto już szykował się by zaatakować Sasuke, jednak powstrzymywał się, gdy Sasuke dopowiedział parę słów…

-Traktuje cię jak idiotę… Poniża cię- rzekł spokojnie brunet zerkając na blondyna. Ten się zmieszał i a moment uciszył, gapiąc się w ziemie.- Nie powiedziałbym, że jest wspaniała. Raczej podła i głupia. Nie lubi cię, mówi to cały czas.

-Zamknij się! Nie lubi mnie przez ciebie!- krzyknął znowu blondyn wymierzając w czarnookiego palcem.

-Bo?

-Bo… ! Bo…

-No słucham? Czemu przeze mnie cię nie lubi?

-Bo tak! Wszyscy się mylą co do mnie! Wszyscy cię uwielbiają i uważają, że jesteś najlepszy! To twoja wina, że przy tobie źle wypadam! I…

-Naprawdę jesteś głupi. To nie moja wina, że wszyscy mają cię za idiotę… - tutaj brunet ugryzł się w język. Nie chciał tego powiedzieć. Nawet jeżeli była to prawda to on tak nie myślał. Prze moment, gdy spoglądał na blondyna miał wrażenie, że ta ostatnia uwaga go dotknęła. Jednak Naru potrafił się ukryć z uczuciami. Brunet wiedział, że tak potrafi, bo go obserwował przez dłuższy czas.

-Nie obchodzi mnie to! Jeszcze wszyscy się przekonają! Jak zostanę Hokage wszyscy zobaczą jaki jestem, nawet Sakura-chan!

-Obudź się Naruto. Sakura cię nie polubi, bo lubi mnie.

-Więc chcesz mieć ją dla siebie!- wyskoczył nagle z tą uwagą błękitnooki. Sasuke miał wrażenie, że oszaleje…

-Że co!? Jesteś chyba walnięty! Nigdy bym nie wziął się za taką kretynkę! Poza tym broniłem cię przed tą zdzirą!

-Nie mów źle o Sakurzę-chan!

-Czemu? Ona mówi źle o tobie. – zarzucił mu czarnooki, kryjąc urazę do blondyna za to, że tego nie obchodziło to że się za nim wstawił.

-Nie ważne co mówi! Ja… Kocham ją! I nie ważne co powie wytrzymam!- krzyknął Naruto, lekko czerwony na twarzy. Sasuke zamarł. Mimo to po chwili wybuchł śmiechem. Naruto zmarszczył czoło i zły patrzył jak Uchiha gnie się ze śmiechu.- Co cię tak śmieszy, draniu!?

-Ty… Naprawdę jesteś głupkiem, nie mogę!

-Zamknij ryj Uchiha-teme! Myślisz, że się wstydzę! Kocham Sakurę i co z tego!

-O… więc jesteś poważny. Sory- rzekł Sasuke, siłą powstrzymując się od dalszego śmiechu. Choć słysząc te wyznanie Sasuke poczuł lekkie ukłucie w sercu. A śmiał się dla tego, że rozbawił go wyraz twarzy Naruto. Był taki poważny, taki pewny tego co mówi. Jak nie Naruto, którego znał.

-Jesteś cholernym draniem! Po co w ogóle tu przyszedłeś!? Popatrzeć sobie na to co zrobiłeś!?

-Nic ci nie zrobiłem, idioto! Przyszedłem bo się martwiłem totalny kretynie!

-Jasne, draniu! Jesteś cholernym egoistą i gnojkiem!

-A ty idiotą bo nie widzisz, że wszyscy mają cię gdzieś i nikogo nie obchodzisz! Tylko ja się tobą interesuje! Przyszedłem cię pocieszyć, bo się martwiłem, idio… Naruto?

                I znowu Sasuke palnął coś czego nie chciał powiedzieć. Do Naruto dotarło chyba tylko poprzednie zdanie.  Sasuke patrzył ja oczy blondyna rozszerzają się… Ucichł. Tak samo jak Sasuke, który przeklinał swoje usta. Jak to możliwe, że stał się tak gadatliwy…

-Sasuke-kun! Naruto!- Głos Sakury dotarł do uszu obu chłopców. Pojawiła się gdzieś niedaleko. Sasuke dalej przyglądał się Naruto. Miał spuszczoną głowę- Kakashi-sensei odwołał misję!- Sasuke zerknął na Sakurę, która biegła już w ich kierunku. Jednak nie to było ważne. Sasuke wrócił wzrokiem do blondyna, chcąc go jakoś przeprosić za to co powiedział, lecz otrzymał nagle cios między oczy. Upadł zaskoczony na ziemie.

-Co ty kurwa wyprawiasz, idioto!?- wydarł się ciemnooki łapiąc się za obolały nos. Na szczęście nie był złamany. Ciemnooki wściekły na Naruto wstał z ziemi i zmierzył go rozgorączkowanym spojrzeniem.

-Zasłużyłeś na to draniu!- odpowiedział Naruto z triumfalnym uśmiechem na ustach.

-Jesteś totalnym idiotą, kretynem i najgłupszym geninem jakiego kurwa znam!

-A ty jesteś pieprzonym draniem i egoistą!

-Naruto! Jak mogłeś uderzyć Sasu… ! – oczywiście Sakura musiała wkroczyć z pretensjami. Sasuke odwrócił się do niej wściekły i wydarł się najgłośniej jak umiał.

-Nie wtrącaj się!- dziewczyna niemal upadła zaskoczona. Nie wiedziała co źle zrobiła. Czarnowłosy jednak zignorował ją i wrócił do Naruto.- Jesteś idiotą Naruto! Totalnym głupkiem!

-A ty pieprzonym draniem!

-Idę do domu, nie będę się z tobą użerał… !- warknął w końcu ciemnooki, wściekły do granic możliwości, po czym włożył ręcę do kieszeni i zaczął odchodzić w swoją stronę. Blondyn zrobił to samo. Jedynie Sakura została sama na polu treningowym, nie wiedząc o co im poszło.